SA DEC - Cochinchina

Odsłon: 502

MARCEL BERNANOISE¹

I. Geografia fizyczna

SYTUACJA

      Główne miasto: Sądecki [Sa Đec]. Odległość od Saigon [Sài Gòn] 132 km… Prowincja Sądecki [Sa Đéc] graniczy od północy z prowincją Tanań [Tân An], którego główne miasto oddalone jest o 84 km; na wschodzie przez woj Mytho [Mỹ Tho] (odległość 60 km) i Vinhlong [Vĩnh Long] (odległość 12km); na południu przez woj Canto [Cần Thơ] (odległość (50 km), a na zachodzie przez prowincję Longxuyen [Long Xuyên] (odległość 25km). Jego powierzchnia wynosi 1.320 km89.000, a powierzchnia upraw to XNUMX hektarów. Ludność woj Sądecki [Sa Đéc] wyniosła 31 grudnia^st 1924 do 205.515 20 mieszkańców, a mianowicie: 199.204 Francuzów, 2.695 3.481 Annamitów, XNUMX XNUMX Chińczyków, XNUMX XNUMX Minh Huong [Minh Hương], 115 Annamitów z Tonkin iz Annam [An Nam]. Klimat Sądecki [Sa Đéc] jest taki sam jak w innych prowincjach w zachodniej części Cochin-Chiny.

II. Geografia ekonomiczna

     Jako woj Sądecki [Sa Đéc] zajmuje się głównie uprawą ryżu, orzechów kakaowych, orzechów areki i innych owoców, Sądecki [Sa Đéc] wydaje się mieć wspaniałą przyszłość w produkcji ryżu. Rozległe wrzosowiska istniejące wzdłuż granic m.in Vinhlong [Vĩnh Długie], Canto [Cần Thơ] i Longxuyen [Long Xuyên], jak również część zwana „krajem pośpiechu morskiego”, która obejmuje tę prowincję, musi zostać przekształcona w pola ryżowe za pomocą melioracji, która jest teraz zakończona. Wędkowanie rozpoczyna się, gdy tylko skończy się uprawa ryżu. W krainie obfitującej w morskie fale iw niektórych nizinach prowincji występuje mnóstwo ryb. Ryby tam złowione służą do przygotowania „mama”, która stanowi nieodzowną przyprawę pożywienia tubylców. Przemysł składa się głównie z pewnej liczby cegielni i tartaków. Głównymi ośrodkami i targowiskami są: Miasto Sądecki [Sa éc], Phu Huu [Phu Hữu], Phu Nhuan [Phú Nhuận], Mój długi [Mỹ Long], Mój Xuong [Mỹ Xương], Moja Tra [Mỹ Tra], Hoi An [Hoi An], Lai Vung [Lai Vung], Długie zawieszenie [Długi czas], Mój An Hung [Mỹ An Hưng], Hoa An [Hoà An].

MIASTO SADEC

     Przyjemnie położony na lewym brzegu rach Caolanh [Cao Lãnh] i 25 km od Vinhlong [Vĩnh Long], pośród przyjemnie wyglądających ogrodów drzew kakaowych i palm kapuścianych. Sądecki [Sa Đéc] jest bardzo bogatym miejscem handlowym, ulice są regularnie wytyczone i zawsze była to kwestia szczególnej troski ze strony Administracji, które podążały za sobą. Jest to zwłaszcza pan Sylvester, inspektor, który pozostawił pod każdym względem ślady swojej obecności w Cochin-Chiny. To do niego miasto Sądecki [Sa Đéc] zawdzięcza swoje pierwsze prace odwadniające i ozdoby. Wytyczył proste drogi i rozległe nabrzeża oraz wytyczył różne kanały, których wykopaliska wykorzystano później z pożytkiem do wypełnienia licznych basenów obfitujących w okoliczny kraj. Od tego czasu wytyczono liczne drogi i szerokie aleje, murowane budynki zastąpiły dawne chaty tubylców ze słomy, a współczesny żelazny most przecina dzisiejsze rach Sądecki [Sa Đéc], łącząc w ten sposób różne wioski, które tworzą miasto, oraz europejskie centrum z rynkami chińskimi i annamickimi. Rzeczywiście, to zachodnie centrum oferuje obecnie bardzo przyjemny widok, a widok, jaki można podziwiać ze szczytu wieży kościoła, położonej w pobliżu tego głównego miasta, uzasadnia nazwę „Ogród Cochin-Chiny”, którą nadano temu małemu miejsce w głębi lądu. Kwatery europejskie i biura różnych służb znajdują się na małej wyspie na rzece Rach Sądecki [Sa Đéc], która dzieli ją na dwie części, z których jedna nazywa się „Passe-Nord”, łączy się dalej na wielkiej rzece. Tuż naprzeciw jej ujścia znajduje się miejsce do lądowania dla dużych parowców „Messageries Fluviales” obsługujących linię zachodnią i Pnom Penh [Pnôm Pênh]. Ta wyspa jest otoczona cienistą drogą i porośnięta wszelkiego rodzaju drzewami, zwłaszcza mango, palmami kokosowymi i jest pachnąca przyprawami z lasów kolonii. Na najdalszym krańcu wyspy znajduje się Izba Inspekcji, aw jej sąsiedztwie więzienie, poczta, domy zbiorcze i koszary wojskowe. Nieco dalej znajdują się Urzędy Kontroli i Urząd Celno-Akcyzowy. Posterunek policji, sąd dla tubylców, Bungalow i Urząd Podziału Robót Publicznych. Dzielnice tubylcze, ściśle mówiąc, położone są naprzeciw europejskiego miasta na drugim brzegu rzeki Rach Sądecki [Rạch Sa Đéc]. Nabrzeże, otoczone nieprzerwanym ciągiem dobrze wyposażonych chińskich sklepów, ma co najmniej 2 km długości. Granitowe ściany chronią go przed erozją wodną. Główny rynek znajduje się na skrajnym końcu miasta, na bardzo dużym terenie, w pobliżu którego znajduje się Klub Sportowy Annamite. Prawie cały handel i wszystkie manufaktury są w rękach Chińczyków i niektórych Hindusów. Mimo to należy wymienić kilka annamickich farbiarni, zegarmistrzów i licznych jubilerów Ly Ngoc Syn [Lý Ngọc Sơn], zwany Vinh, znany ze swoich słynnych rzeźb i inkrustowanych prac emaliowanych (zarówno w złocie jak i srebrze). Uzyskał złoty medal na wystawie im Hanoi [Ha Noi].

POMNIKI I LWY ARCHEOLOGICZNE

     W prowincji Sądecki [Sa Đéc] nie ma ani prawdziwych pomników, ani ciekawostek archeologicznych; są one ponadto bardzo rzadkie w całym Cochin-Chiny. Pagoda z Nha Man [Nha Mân], położone prawie milę od głównego miasta, zasługuje jednak na miano. Wspomnijmy też o grobowcu którego króla Gia Long [Gia Long] wzniesiony ku pamięci Mandaryna Nguyena Van Nhona [Nguyễn Văn Nhơn], który wiernie podążał za nim w jego nieszczęściach i który później w dużej mierze przyczynił się do przywrócenia jego tronu. Wielki Cesarz, aby wynagrodzić mu zasługi, nadał mu tytuł marszałka (Quan Cong [Quan Cong]). Ten pomnik jest wzniesiony na terytorium wsi Tan Donga [Tân Đông] w powiecie An Thanh Ha [An Thanh Hạ], rodzinne miejsce wyżej wymienionego marszałka, na którego cześć zostało wzniesione.

ZAKAZ TU THƯ
12 / 2019

UWAGA:
1: Marcel Georges Bernanoise (1884-1952) - malarz urodził się w Valenciennes - najbardziej wysuniętym na północ regionie Francji. Podsumowanie życia i kariery:
+ 1905-1920: Pracuje w Indochinach i odpowiada za misję do gubernatora Indochin;
+ 1910: nauczyciel w Far East School of France;
+ 1913: Studiowanie miejscowej sztuki i publikowanie szeregu artykułów naukowych;
+ 1920: Wrócił do Francji i zorganizował wystawy sztuki w Nancy (1928), Paryżu (1929) - obrazy pejzażowe o Lotaryngii, Pirenejach, Paryżu, Midi, Villefranche-sur-mer, Saint-Tropez, Ytalia, a także kilka pamiątek z Dalekiego Wschodu;
+ 1922: Wydanie książek o sztuce dekoracyjnej w Tonkin w Indochinach;
+ 1925: Zdobył główną nagrodę na wystawie kolonialnej w Marsylii i współpracował z architektem Pavillon de l'Indochine przy tworzeniu zestawu elementów wyposażenia wnętrz;
+ 1952: Umiera w wieku 68 i pozostawia dużą liczbę obrazów i fotografii;
+ 2017: Jego warsztaty malarskie zostały pomyślnie uruchomione przez jego potomków.

LITERATURA:
◊ Książka “LA COCHINCHINE”- Marcel Bernanoise - Hong Duc [Hồng Đức] Publishers, Hanoi, 2018.
◊  wikipedia.org
◊ Pogrubione i pochylone wietnamskie słowa są ujęte w cudzysłów - ustawione przez Ban Tu Thu.

WIĘCEJ:
◊  CHOLON - La Cochinchine - Część 1
◊  CHOLON - La Cochinchine - Część 2
◊  SAIGON - La Cochinchine
◊  GIA DINH - La Cochinchine
◊  BIEN HOA - La Cochinchine
◊  THU DAU MOT - La Cochinchine
◊  MY THO - La Cochinchine
◊  TAN AN - La Cochinchine
◊  COCHINCHINA