COCHINCHINA

Odsłon: 496

MARCEL BERNANOISE¹

    Indochiny Francuskie lub Unia Indochińska składa się z pięć krajów: Tonkin, Annam [Nam], Cochinchina, Kambodża, Laos.

    Cochinchina, francuska kolonia - podczas gdy inne kraje Unii są protektoratami - stanowi południowy kraniec naszego posiadania Ekstremalnej Azji, obejmując 56,965 km² 720,000 km² całkowitej powierzchni Indochin, z mieszkańcami 3,800,000, z miliona 19 całej populacji.

     Cochinchina, ograniczona od północy przez Kambodżę i Annam, a od wschodu i zachodu przez morze, jest utworzona przez południowy basen i deltę Mekong Rzeka, rozległa równina aluwialna zdominowana z jednej strony przez ostatnie podnóża Kambodży Ha Tien [Hà Tiên] Hill (Nui Sam, 215m) i wyspa Phu Quoc [Phú Quốc], az drugiej strony południowym końcem łańcucha Annamitu, który kończy się na Nui Ba Den [Núi Bà Đen] lub Tay Ninh [Tây Ninh] Góra (966m), na górę Ba Ria [Bà Rịa] (850m) i na wysepki Cape St. Jacques.

    Połączenia Mekong [Mê Kông] (4,200 km) nie jest zatkany, ale płynie swobodnie, prawdziwe ramię morza, nawożone ciągłym napływem mułu do kraju, który co roku powodzi, podczas gdy przedłuża swoją deltę w nieskończoność przez ziemie uwięzione w falach, gdy morze popycha go w kierunku brzegu .

    Główną cechą klimatu jest to, że podlega on monsunowi, określając dwie bardzo wyraźne pory roku: pora deszczowa od kwietnia do listopada oraz pora sucha od grudnia do marca. Pomimo tych monsunów klimat jest taki sam: temperatura waha się od 25 do 30 od końca roku do następnego.

    Położenie geograficzne Cochinchina - skrzyżowanie licznych dróg prowadzących do pojednania różnych ludów - przeszłość najazdów napływających ze wszystkich stron i kolejnych okupacji - wyjaśnia krzyżowanie się ras i różnorodność populacji.

    Jednakże Annamit jest nadal dominującą rasą (87,5%) (…). Następnie w trakcie walk wewnętrznych Francja pojawiła się w r 1788, aby ustanowić Nguyen [Nguyễn] dynastia z cesarzem Gia Long [Gia Long]. Aby pomścić morderstwo dwóch hiszpańskich misjonarzy i ograniczyć Czw Duc [Thủ Đức], mieszana flota francusko-hiszpańska musiała z jednej strony przejąć Tourans, az drugiej Sajgon (18 lutego 1859).

    Następnie Francja umieściła wschodnie prowincje (Gia Dinh, Bien Hoa, My Tho, [Gia Định, Biên Hoà, Mỹ Tho] 1862) do zachodnich prowincji (Vinh Long, Chau Doc, Ha Tien, [Vĩnh Long, Châu Đốc, Hà Tiên] 1863).

Organizacja administracyjna

    Pierwszymi gubernatorami Cochin-Chin byli admirałowie, którzy położyli podwaliny pod system administracyjny zachowujący, pod nadzorem inspektorów spraw rdzennych, rdzennych osobistości o ich randze i hierarchii: phu [phủ], huyen [huyện], Szef i zastępca Szef kantonui znani mieszkańcy wsi. W 1879 gubernatorzy cywilni zastąpili admirałów, najpierw pod tytułem gubernatora porucznika, a następnie pod imieniem gubernatora Cochin-Chiny.

    Gubernator ten podlega wysokiemu zwierzchnictwu generalnego gubernatora Indochin, przedstawiciela Republiki Francuskiej.

    Rząd Cochinchina, jak również wydziały głównych usług publicznych, znajdują się w Saigon [Sài Gòn], stolica Cochinchina. Wioski, które są podstawą organizacji administracyjnej, są kierowane przez znanych osobistości, którzy zarządzają budżetem gminy.

    Wioskami zgrupowanymi w kantonie zarządza wódz i zastępca szefa Kanton. Kantony są zorganizowane w prowincję, której szefem jest administrator, wódz prowincji i przedstawiciel gubernatora Cochinchina. Niektóre ważne kantony są zorganizowane w zarządzane przez nie dystrykty administracyjne Doc Phu [Đốc Phủ], Quan Phu [Quận Phủ], Quan Huyen [Quận Huyện], a nawet francuskich urzędników państwowych. Okręgi administracyjne są przyłączone do prowincji. Usługi publiczne są reprezentowane w różnych prowincjach: poczta, roboty publiczne, cła, służba leśna, edukacja, pomoc medyczna i Skarb.

Gospodarka Cochinchina

    Z informacji dostarczonych przez statystyki wystarczy jedna liczba, aby umiejscowić siłę ekonomiczną i finansową Cochinchina w stosunku do innych krajów Unii: Cochinchina reprezentuje 75% całości Indochińskie handel specjalny.

    Bogactwo Cochinchina wynika z łatwej w uprawie gleby, o niezwykłej żyzności i doskonałej wydajności, chociaż pozwala tylko na jeden roczny zbiór (podczas gdy Tonkin i Northern Annam mają dwa zbiory rocznie).

    Uprawa ryżu przeważa nad wszystkimi innymi: piętnaście prowincji z dwudziestu dwóch nie ma innych zasobów. (Cochinchina dostarcza 8 / 10 eksportu ryżu z Indochiny francuskiej, co stanowi prawie dwa miliony ton).

    Inne uprawy na tych niskich obszarach to kukurydza, soja, ziemniaki, trzcina cukrowa, orzeszki ziemne, kokos (wytwarzanie oleju kokosowego), których uprawy uprawne rosną każdego roku w prowincjach Gia Dinh [Gia Định] i My Tho [Mỹ Tho]. Prowincje wschodnie, które są wyższe i zalesione, z czerwonymi lub szarymi ziemiami sprzyjającymi uprawie hevea, drzewa kauczukowego, którego produkcja przekracza 3,000 ton rocznie.

    Na tych wyżynach, w pobliżu plantacji leśnych (bambusy w Thu Dau Mot [Thủ Đầu Một] i Tay Ninh [Tây Ninh] oraz wielki las w Bien Hoa [Biên Hoà]), istnieją interesujące uprawy, takie jak drzewo kawy i drzewo lakieru.

    Znakomici kultywujący, aktywni, cierpliwi i pracowici, Annamici ogólnie praktykują uprawę ziemi zgodnie z tysiącletnią tradycją. To bawół, który jest par excellence i na całym obszarze kraju, orający zwierzę z pola ryżowego.

    Ale francuska administracja chciała, aby tubylcy skorzystali z racjonalnych i nowoczesnych metod badań naukowych, tworząc szkoły rolnicze, laboratorium selekcji ryżu w Sajgonie, pola doświadczalne i ogrody nasienne (Can Tho [Cần Thơ], Soc Trang [Sóc Trăng] i Ong Yem).

    Uprawa rozprzestrzenia się z dnia na dzień: ciągniki służą zarówno do orki, jak i do suszenia.

    Główny przemysł Cochinchina jest młyn do ryżu, który wykorzystuje mechaniczne łuskanie ziarna niełuskanego w celu uzyskania ryżu. Duże młyny ryżowe działają w Cho Lon [Chợ Lớn], chińskie miasto oddalone o około 6 km Saigon [Sài Gòn]. Ale w dzisiejszych czasach powstają inne, choć nieco znaczące, młyny do ryżu Cochinchina.

    Inne branże obejmują wytwarzaną gumę z olejarni kopry, cukrowni, cegielni, tartaków, farbiarni i tkaczy. Godna podziwu sieć dróg i rzek Cochinchina do jego najbardziej odległych prowincji.

    Drogi pokryte niezliczonymi samochodami, wozami, wozami konnymi, wagonami dwukołowymi, push-pullami, postępem pieszych, generalnie obciążonych, są klasyfikowane jako drogi kolonialne, drogi wojewódzkie i drogi gminne. Najważniejsze są kolonialne drogi użyteczności publicznej: N.1 lub Droga mandaryńska od granicy Syjamu do Nam Quan [Nam Quan] Gate Gate (Battambang do Dong Dang [Đồng Đăng]); droga N. 15 z Sajgonu do Cape St. Jacques; droga N. 16, z Saigon [Sài Gòn] do Ca Mau [Cà Mau].

BAN TU THU
12 / 2019

UWAGA:
1: Marcel Georges Bernanoise (1884-1952) - malarz urodził się w Valenciennes - najbardziej wysuniętym na północ regionie Francji. Podsumowanie życia i kariery:
+ 1905-1920: Pracuje w Indochinach i odpowiada za misję do gubernatora Indochin;
+ 1910: nauczyciel w Far East School of France;
+ 1913: Studiowanie miejscowej sztuki i publikowanie szeregu artykułów naukowych;
+ 1920: Wrócił do Francji i zorganizował wystawy sztuki w Nancy (1928), Paryżu (1929) - obrazy pejzażowe o Lotaryngii, Pirenejach, Paryżu, Midi, Villefranche-sur-mer, Saint-Tropez, Ytalia, a także kilka pamiątek z Dalekiego Wschodu;
+ 1922: Wydanie książek o sztuce dekoracyjnej w Tonkin w Indochinach;
+ 1925: Zdobył główną nagrodę na wystawie kolonialnej w Marsylii i współpracował z architektem Pavillon de l'Indochine przy tworzeniu zestawu elementów wyposażenia wnętrz;
+ 1952: Umiera w wieku 68 i pozostawia dużą liczbę obrazów i fotografii;
+ 2017: Jego warsztaty malarskie zostały pomyślnie uruchomione przez jego potomków.

◊ Źródło: LA COCHINCHINE - Marcel Bernanoise - Hong Duc [Hồng Đức] Publishers, Hanoi, 2018.
◊ Pogrubione i pochylone wietnamskie słowa są ujęte w cudzysłów - ustawione przez Ban Tu Thu.

WIĘCEJ:
◊  CHOLON - La Cochinchine - Część 1
◊  CHOLON - La Cochinchine - Część 2
◊  SAIGON - La Cochinchine
◊  BIEN HOA - La Cochinchine
◊  THU DAU MOT - La Cochinchine