TECHNIKA LUDZI Z ZAŁĄCZNIKA - Część 4: Nieprzestrzeganie oryginalnego tekstu
Odsłon: 517
Profesor nadzwyczajny, doktor nauk historycznych NGUYEN MANH HUNG
Przezwisko: koń bagażowy w wiosce uniwersyteckiej
Pseudonim pisarski: Chrząszcz
4.1 Poprzednie wprowadzenia
4.1.1 Fchęć poszanowania oryginalnego tekstu
a. Na pierwszych stronach dotyczących pochodzenia tej pracy zajmowaliśmy się różnymi miejscami i osobistościami, z którymi się skontaktowaliśmy i przedstawiliśmy wyżej wspomniany zestaw dokumentów na wiele różnych sposobów. Jako całość możemy podsumować w następujący sposób:
Być może Pierre Huard był pierwszą i najwcześniejszą osobą, która przekazała wszystkie informacje na temat życia i twórczości autora w Biuletynie l'Ecole Française d'Extrême-Orient (Biuletyn Dalekowschodniej Szkoły Francuskiej) jak wiemy (1). Później, kiedy współpracował z Maurice'm Durandem przy napisaniu książki zatytułowanej „Znajomość Wietnamu” (2) Pierre Huard wspomniał w swojej części bibliograficznej pracy Henri Ogera zatytułowanej: „Ogólne wprowadzenie do badania techniki ludu Annamese” (3).
_______
(1) Pierre Huard - pionier technologii wietnamskiej. T.LWII BEFEO 1970, strony 215-217.
(2) Pierre Huard i Maurice Durand - Wiedza o Wietnamie - École Française d'Extrême-Orient, Hanoi, 1954.
(3) Henri Oger - Ogólne wprowadzenie do badania techniki ludu Annamów; esej na temat życia materialnego, sztuki i przemysłu mieszkańców Annam w Paryżu, Geuthner, 1908
Jednak P.Huard nie wykorzystał szkiców H. Ogera do zilustrowania swojego praca (wyraźnie wspomnieliśmy o tym w poprzednim rozdziale).
b. Porównując szkice wprowadzone z oryginalnymi tekstami, możemy zauważyć, że pierwsi wprowadzający ukrywali część językową, uważaną przez wielu badaczy za rzeczywistą „Drugi układ” każdego ze szkiców. Przed zbadaniem tego „Drugi układ” Rzućmy okiem na sposób, w jaki ta praca została wprowadzona w przeszłości.
1. Istnieją szkice, na których pominięto jedną część rysunku, na przykład przypadek szkicu zatytułowany „Sprzedawca bydła” (rys. 95) wystawiony w Domu Kultury w Bourges (Paris) od czerwca 10, 78 do lipca 5, 1978, zobaczymy, że oryginalny nosi cień bawoła (patrz rysunek 132), należy wspomnieć.
Fig.95: DEALERZY BYDŁA (po Phạm Ngọc Tuấn, wystawa w Paryżu, 1978)
Wiedza encyklopedyczna, która należy do Instytutu Kompilacji Słowniku Encyklopedycznego, gdy wprowadza „ceremonialna suknia ” odciął drewnianego konia (rys. 96). Chociaż oryginalny szkic nie zawiera adnotacji w języku chińskim i chińskim transkrybowanym po wietnamsku, H.Oger napisał adnotację w języku francuskim: „Posąg drewnianego konia jest rysowany w geniuszowej procesji” (Figa. 97).
Rys.96: SUKIENKA CEREMONIALNA (drewniany koń pominięty)
Fig.97: WYCIĄGANIE DREWNIANEGO KONIA W RELIGIJNEJ PROCESJI
2. Istnieją również szkice, na których rysunek, zamiast zostać obcięty, został sparowany z innym rysunkiem, takim jak przypadek z grubsza opisujący „dawni żołnierze"(rys. 98) Nguyễn Thụ, aby zilustrować pracę zatytułowaną Wietnamskie wiersze ludowe i pieśni - narodowy pałac kultury (księga 4, strony 346–347).
Fig.98: ŻOŁNIERZ TERAZ (autor: Nguyễn Thụ)
Oryginalne szkice przedstawiają „harquebusier ”(Figa. 99) i "żołnierz"(rys. 100).
Fig.99: HARQUEBUSIER(rysunek przez rzemieślnika)
Fig.100: ŻOŁNIERZ(rysunek przez rzemieślnika)
Zgodnie z przepisami wojskowymi dynastii Nguyen żołnierze zostali podzieleni na dwie kategorie: „lính cơ"(strażnik mandaryński) i "linh vệ"(gwardzista). Strażnicy zostali wybrani z Nghệ An do Bình Thuận i stacjonowali w Hue. Podczas działań wojennych między Francuzami a nami dwór Huế wysłał na północ 8000 strażników, oddanych pod dowództwo Kinh Lược (wysoki urzędnik odpowiedzialny za pacyfikację).
Jeśli chodzi o strażników mandarinalnych, zostali powołani na północy i byli odpowiedzialni za pilnowanie prowincji na północy. Pod francuską okupacją strażników mandarynek zastąpiono „kho xanh"(milicjant pod rządami Francji, ubrany w niebieski pas), a bardzo niewielka ich część pozostała pod dowództwem wojewodów.
3. Niektóre z nich nie zostały sparowane lub odcięte, ale mają zmienione funkcje. Na "monochord ”(między stronami 128 i 129), pokazany na szkicu zatytułowanym "Koncert" (Figa. 101) autorstwa Nguyễn Thụ, sznurek został obniżony, podczas gdy w oryginalnym szkicu artysta narysował go oddzielnie (patrz rys. 156).
Rys.101: KONCERT (tradycyjna orkiestra, Nguygun Thụ)
Ślepe minstrele na targach zwykły grać w monorda, żeby zarobić na życie. Jest to typowo wietnamski typ instrumentu muzycznego, który ma tylko jeden ciąg, i dlatego jest nazywany monochordem. Monorord jest zwykle odtwarzany solo, ponieważ bardzo trudno jest zharmonizować go z innymi rodzajami instrumentów muzycznych, takich jak „Đàn cò” (dwie struny skrzypiec z pudłem dźwiękowym w kształcie misy rurowej), lub „Đàn kìm” (długa gitara z czterema lub pięcioma strunami). Na szkicu od razu zwracamy uwagę na sznurek, związany bezpośrednio na końcu dźwigni, który różni się od monochordu, który widzimy dzisiaj. Jest takie zdanie z piosenki ludowej, która brzmi: (będąc dziewczyną, nie należy słuchać monorda ), ponieważ monochord jest uważany za wulgarny instrument muzyczny, zwłaszcza gdy gra się go w spokojną noc.
Spójrzmy na oryginalny szkic opatrzony adnotacją H.Ogera: „Zespół niewidomych grających muzykę” (rys. 102). Wiedza encyklopedyczna uprawnia ją jako: "Koncert".
Rys.102: GRUPA Ślepych Muzyków (pierwsza kopia)
4. Ale istnieją również szkice, na których artysta Nguyễn Thụ nie tylko połączył dodatkowe postacie, ale także narysował dodatkowe postacie, takie jak ta zatytułowana:
„Latanie papierowym latawcem” a ten opatrzony adnotacją jako „Gra w szachy z łapą psa” (Figa. 103).
Fig.103: URUCHAMIANIE PAPIEROWEGO KITU I GRA W SZACHACH PSÓW (autor: Nguyễn Thụ)
W porównaniu z oryginalnym szkicem zobaczymy, że postać psa została dodatkowo narysowana na szkicu Nguyễn Thụ. Oryginalny zawiera 4 chińskie znaki transkrybowane: „Đánh cờ chân chó” (gra w szachy z łapą psa) (rys. 104).
Fig.104: ODTWARZANIE SZACHÓW PSÓW
Kolejny oryginalny szkic nosi tytuł: „Latawiec ropuchowy"(rys. 105) z następującym wyjaśnieniem w języku chińskim:
"Ponieważ świeży południowy wiatr zwykle wieje w upalne letnie dni, dzieci robiły tę zabawkę, zwaną latawcem-ropuchą i czekały na wiatr".
Ryc. 105: TOAD-KITE (z dopiskiem w języku chińskim: Ponieważ świeży południowy wiatr zwykle wieje w upalne letnie dni, dzieci robiły tę zabawkę, zwaną ropuchą, i czekały na wiatr)
4.1.2 Elustra zniekształcające znaczenie
Wspomniany powyżej sposób wykorzystania pracy doprowadził do błędów, które zniekształcają rzeczywiste znaczenie w następujący sposób:
a. Najbardziej wart uwagi jest szkic, na którym artysta Nguyễn Thụ odciął pewne szczegóły i przemianował je odpowiednio do własnego punktu widzenia. Nazwał to „Dealerzy świń” i pokazane tutaj (między stronami 80 i 81), daje nam wyobrażenie o scenie „Rynek na zamknięciu” przedsiębiorcy w tym czasie (?) (rys. 106). Ale tak naprawdę adnotacja oryginalnego szkicu jest „Kulisy szukają pracy” (rys. 107). Może popełniono ten błąd, ponieważ cepy, które trzymają ci ludzie, wyglądają trochę podobnie „pętla chwytająca świnie” widzieliśmy w Ryc.41.
Rys.106: DEALERZY ŚWIŃ (autor: Nguyễn Thụ)
Fig.107: COOLIES POSZUKUJE PRACY (Rysowanie przez rzemieślnika)
b. Podobnie wiedza encyklopedyczna nazywa jeden szkic: „Nawijarka nici” (rys. 120), podczas gdy oryginalny szkic jest opatrzony adnotacjami:
„Dekorowanie parasola”. Inny szkic nazwany jest przez Encyklopedyczną Wiedzę jako „Płaszcz Rickshawmana”, podczas gdy oryginalny szkic jest opatrzony adnotacjami 5 chińskich transkrybowanych znaków wietnamskich o treści: „Rickshawman zmienia spodnie” (rys. 177). Jest też inny szkic, który może od razu zgodzić się z nadawcą tytułu, który nadał mu tytuł: „Siła młodego człowieka” (rys. 128). Ale artysta tak nie uważał i na oryginalnym szkicu napisał trzy chińskie transkrybowane wietnamskie znaki: „Mężczyzna porusza się w tę iz powrotem”, podczas gdy Oger napisał adnotację w języku francuskim: „Sposób ubierania się przez pracownika”. Możemy podać inny numer lub podobne przypadki…
