ZABAWY DZIECIĘCE W WIETNAMIE - Protokół SPOTKANIA 22 lutego 1943 r

Odsłon: 364

    Przewodnictwo: Pan. GEORGE CŒDÈS, (Fig. 1) Przewodniczący – Indochiński Instytut Badań nad Człowiekiem spotkał się na luty 22 o godzinie 1943:17, o godz Instytut Anatomiczny.

    Gdzie Prezent :

  Panowie G. CŒDÈS, P. HUARD, P. GUILLE-MINET, ĐỖ XUÂN HỢP, RIOU, NGUYỄN VĂN TỐ, NGUYỄN XUÂN NGUYÊN, NGUYỄN VĂN HUYÊN, członkowie personelu, pani CASTAGNOL, panowie L. BEZACIER, E. BOIS, TRẦN VĂN GIÁP, NGUYỄN THIỆU LÂU, J. MANUKUS, NGÔ QuÝ SƠN, VŨ ĐÌNH TỤNG i VŨ THANH.

   Pan NGÔ QUÝ SƠN (Fig. 2) prezenty dla Instytucja praca zatytułowana „Wydarzenia ukończenia Aspołeczność dzieci imamczyków w Tonkin" jego gry, piosenki itp.

   To ujawnienie jest opisane w notatce pana P. LÉVY'EGO (Fig. 3), pokazując znaczenie, jakie należy przywiązywać do badań wspólnot dziecięcych.

    Po przeczytaniu tych dwóch utworów pan NGUYỄN VĂN TỐ wrócił do wersetów śpiewanych przez Dzieci wietnamskie kiedy bawią się w chowanego, i zaoferowali interpretację datującą wspomnianą piosenkę od króla HÀM NGHI (1885), wierząc, że to opisał Lot Hàm Nghi ubolewając nad nędzą tamtej epoki.

    Pan NGUYỄN VĂN HUYÊN (Fig. 4) proponuje inną wersję; według niego ta piosenka pochodziłaby z Epoka Lê.

    Pan VŨ THANH zwraca uwagę, że ta pieśń może równie dobrze być znacznie starsza i mogłaby, jak powiedział, wyrażać lament Orient przy kontakcie z Zachódi został ponownie dostosowany dwukrotnie w precyzyjnych okazjach.

    Niektóre fragmenty prac pana SƠN i LÉVY'ego dają podstawę do innych uwag.

    Pan P. GUILLEMINET (Fig. 5) zwraca uwagę na następujący fragment notatki pana P. LÉVY'EGO: „Bez znaczenia z seksualnego, religijnego, społecznego punktu widzenia, dzieci mogą pozwolić sobie na wyśmiewanie się z tego, co dzieci mogą zachować w swoim gry ślady formuł, więcej or  mniej zdeformowane… Wszędzie dzieci po prostu nie mogą się zobowiązać więcej świętokradztw”.

    Pan P. GUILLEMINET zauważa:

1/. Że annameskie dzieci robią furorę przez swoją zabawę, dokładnie tak, jak robią to Bahnarowie, używając małej trumny i udając się na pozorowany pochówek. (Rys. 6)

2/. To, z Bahnara, dzieci (tak jak starzy ludzie) czasami powierzane jest zadanie, które wykonują osoby dorosłe.

    Wskazuje również na znaczenie, jakie łamanie kija, uroczysty akt, zdaje się nabierać we wszystkich krajach. Pan P. LÉVY wspomina o Laos; łamanie drewnianych patyków jest również w Region Bahnar, (Fig. 6) znak targu, a także urzeczywistnienie klątwy rzuconej przez Gom złowrogich czarowników (ponadto pochodzenia laotańskiego).

    In Prowansja, w trakcie dyskusji jeden z antagonistów zakładał mu na ramię włok i wyzywał przeciwnika: „Czy odważysz się to wziąć, słomkę?”. Czasami samo zdanie wystarczy i stanowi wyzwanie formalne.

    Profesor P. HUARD (Fig. 7) zwraca uwagę na ten sam fakt w Laurenta gdzie dzieci kładą słomkę na ramionach, rzucając wyzwanie temu, którego chcą przestraszyć, mówiąc mu: „Są jesteś w stanie ze mną walczyć?”.

    Na zakończenie Przewodniczący zwraca uwagę Instytut na temat licznych porównań między grupami, jakie wynikają z badań stowarzyszeń dziecięcych, oraz na stosunkach między grupami, które takie stowarzyszenia pozwalają bredzić.

    Podczas gdy niektóre gry przechodzą z jednej populacji do drugiej z przypadku gry annamese „Djao ja – wybijanie otworów” (Fig. 7) ich oryginalne nazwy (takich jak ta, która przeszła z Wietnamu do Kambodża pod swoją pierwotną nazwą), przeciwnie, inne identyczne gry istnieją w różnych miejscach pod różnymi nazwami.

    W ten sam sposób, Gra smoka (Fig. 9) cytowany przez pana SƠN istnieje w Kambodża pod postacią kury broniącej piskląt przed wędkującym orłem. W Siam (Tajlandia), ta gra jest jeszcze bardziej skomplikowana: chodzi o ojca-węża i próbę złapania ostatniego z akt, po zadaniu różnorodnych pytań, zupełnie innych niż te, które zadaje się w Annam (Wietnam).

    Przewodniczący zwraca również uwagę na to, że coś, co w jednym kraju jest tylko grą, w innych może stać się rytuałem: gra w swingi jest świętem w Indie oraz Tajny kraj.

    W końcu zwrócił uwagę słuchaczy na traktat o walce z latawcem papierowym, (Fig. 10) napisane w syjamski język, i całkowicie delikatne dla papierowych gier latawców, wśród których zwraca uwagę, co następuje.

    Papierowy latawiec (Fig. 11) przesłany przez pana SƠN to męski latawiec z końcówką. Gracz trzymający linkę tego papierowego latawca stara się użyć jej do wbicia zaokrąglonego latawca, zwanego żeńskim latawcem. Ale sznurek żeńskiego latawca jest lepki i pokryty matowym szkłem, co ma na celu wytarcie sznurka męskiego latawca za każdym razem, gdy dwa sznurki ocierają się o siebie. Zwycięstwo należy do samca latawca, jeśli potrafi zadźgać samicę latawca, a do samicy latawca, jeśli potrafi złamać linkę samca latawca.

    Pod koniec sesji Przewodniczący stwierdza, że ​​praca pana NGÔ QUÝ SƠN, przedstawiona przez pana P. LÉVY'EGO, do której dodano notatki pana NGUYỄN VĂN TỐ i NGUYỄN VĂN HUYĘN, będzie kontynuowana in extenso na Biuletyn.  (Ryc. 12-15)

    Sesja zostaje rozwiązana o godzinie 19:15 ./.

UWAGI:
◊ … aktualizowanie …

BAN TU THU
06 / 2020